Występowanie
Czepota puszysta (Vilcacora, Koci Pazur, łac. Uncaria Tomentosa)
rośnie dziko w tropikalnych lasach Ameryki środkowej oraz północnych rejonach
Ameryki Południowej. Czepota puszysta należy do rodziny marzanowate - (rodzina
roślin należąca do rzędu marzanowców). Liczy ok. 7 tys. gatunków roślin,
rosnących głównie w obszarach tropikalnych i subtropikalnych. W Polsce występuje
ok. 35 gatunków.
Jest to potężna liana do 30 m wysoka o mocno rozgałęzionych zdrewniałych
pędach do 30 cm grubych. Liście ma owalne, ciemnozielone, naprzeciwległe o
zaostrzonej końcówce i długości do 10 cm. U nasady liści znajdują się bardzo
ostre i lekko zakrzywione ciernie, które ułatwiają przyczepianie się liany do
drzewa będącego jej podporą. Od tych wygiętych cierni roślina otrzymała nazwę -
koci pazur.
Surowiec
Liście, kora i korzeń, z których produkuje się preparaty.
Związki czynne
Przede wszystkim alkaloidy.
Działanie i zastosowanie czepoty puszystej
W 1974 r. austriacki chemik Klaus Keplinger przeprowadził wnikliwe badania
biologiczne i chemiczne korzeni czepoty. Odkrył, że korzeni pnącza zawierają
sześć specyficznych alkaloidów i udowodnił, że cztery z nich nadają się do
pobudzania układu odpornościowego.
Przetwory
Zgodnie z dostępnymi pracami badawczymi, dzienna dawka czepoty wynosi od 3 do 6
gramów, a w niektórych przypadkach można przyjmować aż do 20 g dziennie.
Odwar z korzenia czepoty puszystej: zalać 1 łyżeczkę (około 5 g) surowca dwoma
szklankami zimnej wody i ogrzewać do temperatury około 80 stopni Celsjusza,
następnie przelać do termosu, zamknąć i trzymać przez około 60 min. Następnie
należy odwar odcedzić i uzupełnić wodą do 2 szklanek. Pić 3 x dz. przed
posiłkami po 1/4 szklanki odwaru, uzupełniając go uprzednio wodą do 1/2
szklanki.
